You may also like this
Sparks – Kimono My House (1974)
Dat jaar was ik 14 jaar oud geworden en na vooral singles en verzamel LP’s was dit het eerste echte volledige album dat ik kocht dat ik ook nu nog steeds leuk vind.
In feite markeert dit album de overgang van Rob de Top 40 luisteraar naar Rob de muziekfreak. Echte songs, opwindend en af en toe redelijk stevig maar toch nog steeds poppy.
De aparte uitstraling van de broers Ron en Russell Meal gaf aan dit alles nog een extra dimensie.
Sparks leerde ik kennen door de single “This Town Ain’t Big Enough for Both of Us”, waarschijnlijk was die song bij TV programma Toppop te zien en te horen geweest. Het is het openingsnummer van “Kimono My House” en ik vind het nog steeds een geweldige song. Ook het tweede nummer “Amateur Hour” was meteen een favoriet. De overige songs kan ik mij nog slechts deels herinneren maar ik heb de LP destijds regelmatig gedraaid – heel veel meer muziek had ik nog niet – maar “Hasta mañana, monsieur” en “Talent Is an Asset” zijn mij nog positief bijgebleven, terwijl ik “Equator” toen wel een beetje vreemd nummer vond.
In datzelfde jaar verscheen ook nog de opvolger “Propaganda”.
Dat album had al wat minder impact maar ” Never Turn Your Back on Mother Earth” en “Something for the Girl With Everything” vond en vind ik nog steeds goeie songs. Daarna ben ik Sparks echter snel uit het oog verloren.
Pop Rock bands Sparks en ook Sweet – met name hun “Fox on the Run” – hebben voor mij de deur open gezet naar de Hard Rock van Deep Purple, Uriah Heep, Led Zeppelin en Black Sabbath en daarmee was het hek van de dam en mijn passie voor muziek is daarna alleen nog maar groter geworden en mijn smaak steeds diverser.