Tim Grimm and the Family Band – A stranger in this time
Sinds begin van dit millennium bouwt Tim Grimm aan een oeuvre dat inmiddels gerekend mag worden tot het beste en meest consistente dat de hedendaagse Folk en Americana te bieden heeft. Louter sterke albums levert Grimm af met als hoogtepunten voor mij tot nu toe “Farm Songs” (2009) en “The Turning Point” (2013). Zijn nieuwe album “A Stranger in This Time” past ook in dit rijtje.
Zowel kleine als grote thema’s worden door Grimm altijd op passende wijze behandeld. Of het nu huiselijke scènes zijn of songs over het leven in Indiana waar Tim vandaan komt, ze worden met oprechte liefde zo tastbaar gemaakt dat je bij het beluisteren heimwee krijgt naar plekken waar je nog nooit geweest bent. Je hoeft je ogen maar te sluiten om je daadwerkelijk tussen de amberkleurig golvende graanvelden van de “ Hoosier State” te wanen.
Maar ook de dramatiek van Anne Frank (“Anne in Amsterdam”) werd op zijn vorige album op integere, sobere en ontroerende wijze verwoord.
En nu is er dan “ A Stranger in This Time”, uitgebracht onder de naam “Tim Grimm and the Family Band”. Behalve door Tim zelf, is het album namelijk volgespeeld en gezongen door echtgenote Jan Lucas en zoons Connor en Jackson. Ook gastmuzikanten Hannah Linn op percussie en Diederik van Wassenaer op fiddle mogen we inmiddels tot de Grimm family rekenen.
De sfeer en thematiek op dit nieuwste album is hier en daar meer verbeten dan we gewend zijn. Dit is geheel te wijten aan de extreem harde toon en het uiteindelijke resultaat van de afgelopen Amerikaanse verkiezingscampagne. In de aanloop daar naartoe staken De Grimms niet onder stoelen of banken waar hun sympathie ligt, “Feel the Bern” was het motto.
Dat het helaas anders is afgelopen en dat het land nu geleid wordt door iemand die in alle opzichten het tegendeel is van het fatsoen, de oprechtheid, de sociale bewogenheid en de medemenselijkheid die de Grimms voorstaan kwam als een enorme schok. “We woke up this mornin’ on the wrong side of fate” klinkt het op dit album, waarmee het gevoel van vele miljoenen mensen na de verkiezingen wordt verwoord, “what the hell went wrong”.
Meteen al in de eerste song “These Rollin’ Hills” wordt de toon gezet. Met Tim’s warme stemgeluid begint het nog heel vertrouwd in het idyllische land waar hij opgroeide, maar reeds na enkele coupletten wordt hier een donkere schaduw overheen geworpen:
I know the seasons change
But this one I’ve come to fear
Songs of joy turned to silence
And hope turned into fear
Winter will be hard this year
In “Gonna Be Great”, samen met zoon Jackson Grimm geschreven, gaat hij nog een stap verder. Met een donker stemgeluid dat doet denken aan Leonard Cohen zingt Grimm minder in metaforen en meer recht voor zijn raap:
He kept telling us all
We were gonna be great
But the lies in his mouth
Were twisted with hate
Het behoeft uiteraard geen enkele uitleg over welke “He” het hier gaat. Waarschijnlijk de donkerste song van dit album, zowel tekstueel als compositorisch.
De volgende song “So Strong” zit muzikaal veel traditioneler in elkaar en is een love song vol beeldspraken. Na de sombere beelden die de eerste songs oproepen is er altiijd weer de liefde die troost biedt en sterker is dan het kwaad.
“ Thirteen Years” is een schoolvoorbeeld van een storytelling song. Een in 1947 door de bliksem gevelde boom levert vele decennia later het hout voor een nieuwe gitaar voor Tim. Wat zich daartussen afspeelt laat zich beluisteren als het script van een kleine speelfilm. Een masterclass in het singer-songwriterschap in krap 5 minuten.
De in de volgende song opgevoerde “Black Snake” staat voor een omstreden oliepijplijn en beschrijft de desastreuze gevolgen daarvan voor het milieu. De thematiek is in het Amerika anno 2017 actueler dan ooit en lijkt inmiddels slechts het topje van de ijsberg te beschrijven.
De wereld die door de Black Snake vernietigd dreigt te worden, wordt in “Finding Home” tastbaar gemaakt door hem te vertalen naar een ieders persoonlijke universum, “Home”.
It’s not just a building or a roof over your head…
…It’s a feeling, a knowing, believing that you belong
Hoe hard en meedogenloos de wereld momenteel ook in elkaar lijkt te zitten, als we hem weer terug kunnen brengen tot ons eigen micro niveau dan komt het goed.
Die lijn wordt verder doorgetrokken in “Hard Road” waarin Tim zijn liefde voor en leven met zijn vrouw Jan Lucas lijkt samen te vatten.
Het prachtige “ The Hungry Grass” is al enkele jaren geleden geschreven. Tijdens een aantal trips door Ierland ontstaan, geïnspireerd door de verhalen die Tim in het Heritage Center in Skibbereen hoorde over de grote Ierse hongersnood medio 19e eeuw waarbij de bevolking ernstig gedecimeerd werd. Een historisch thema dat echter zonder al te veel moeite vertaald kan worden naar de huidige situatie in een aantal Afrikaanse landen.
“Darlin’ Cory” is een door Jackson Grimm gearrangeerde traditional waarin de Grimms eens te meer bewijzen ook traditionelere muziekstijlen als bluegrass volledig te beheersen.
In “Over the Waves” lijken de Grimms ons te willen verzekeren dat het goede definitief zal zegevieren over het kwaad uit de eerste songs.
Hierna kunnen we ons in “Over Hill and Dale” zachtjes en gerust in slaap laten wiegen want “Darkness fades to light”. De cirkel is rond.